روان ما به طور طبیعی از یک سری مکانیزمهای دفاعی در برابر اضطراب استفاده میکند. جسمیسازی یکی ازین مکانیزمهاست. حتما برای شما و اطرافیانتان پیش آمده که به خاطر یک بیماری جسمی به پزشک مراجعه کردهاید و بعد از انجام آزمایشهای متعدد به شما گفتهاند که مشکل خاصی ندارید و منشا بیماریتان روانی یا به اصطلاح عصبی است. رابطه بین بدن و ذهن رابطهی پیچیده و تنگاتنگی است. وقتی ذهن راه دیگری برای کنار آمدن و تخلیه هیجانات و اضطرابها پیدا نمیکند آنها را به جسم منتقل میکند و عجیب نیست که فردی با فشار زیاد روانی و مسئولیتهای متعدد که به هردو در زبان عامیانه “بار” گفته میشود، دچار کمردرد شود انگار که باری واقعی روی دوشش حمل میکند یا کسی که با مسئله یا مشکل یا حقیقت بزرگ و دردناکی در زندگیاش مواجه شده که نمیتواند به اصطلاح آن را “هضم” کند، دچار بیماریهای دستگاه گوارشی شود. ولی جسم ما تا کجا کشش تحمل این فشار روانی را دارد؟ بهتر نیست با مدیریت اضطراب و درمان آنها، بجز روان، جسممان را هم از زنجیرهی بیماریهای مزمن و تکراری نجات دهیم؟
اولین نفری باشید که نظر می دهد.