افرادی که تحمل بالایی برای اضطراب دارند می توانند به راحتی با وجود محرک‌های بیرونی و درونی اضطراب‌زا زندگی کنند بدون اینکه برآشفته شوند. از آنجاییکه مجبور نیستند روزانه وقت و انرژی زیادی را صرف مقابله با محرک‌ها کنند، می توانند این وقت و انرژی را صرف اموری دیگر نظیر تفکر، عشق و تفریح کنند. در مقابل افردای که تحمل پایینی برای اضطراب دارند مجبورند تمام این وقت و انرژی را صرف کنترل و مدیریت محرک‌های اضطراب‌زا کنند. در این صورت چه میزان انرژی برای سایر جنبه‌های زندگی باقی می‌ماند؟ شهری را تصور کنید که در کنار رودی بنا شده‌است که دائما طغیان کرده و شهر را دچار سیل‌زدگی می‌کند و در مقابل شهری که بر روی تپه‌ای بنا شده و از خطر سیل در امان است. در حالیکه ساکنان شهر اول مجبورند وقت و هزینه‌ی زیادی را صرف مقابله با سیل و یا جبران آسیب‌های ناشی از آن کنند، ساکنین شهر دوم در پناه امنیتی که دارند می‌توانند همان میزان وقت و هزینه را صرف توسعه شهر و رفاه خود کنند.
برگرفته از کتاب رواندرمانی تحلیلی
دبورا ل. کابانیس
اولین نفری باشید که نظر می دهد.